Bioetyka w medycynie

Kiedy człowiek choruje, jest osłabiony fizycznie, ale też psychicznie. W przypadku poważniejszych chorób trudno mu pogodzić się ze stanem zdrowia. Zwykle jednak znajduje siłę, żeby ją przeczekać, przetrwać. A co z chorobami, z których nigdy nie zostanie wyleczony? Jak przekazać pacjentowi tę trudną wiadomość? Czy mówić całą prawdę o jego stanie zdrowia? Na te pytania znajdziemy odpowiedź w artykule Jarosława Goślińskiego, redaktora naczelnego portalu onkologicznego zwrotnikraka.pl

Nieuleczalna choroba jest doświadczeniem szczególnie trudnym, gdy dotyka najmłodszych pacjentów. Celem jest dobro dziecka, jednak punkt widzenia lekarza i rodziców pacjenta może się różnić. Ważna jest dobra komunikacja między personelem medycznym a rodzicami, zwłaszcza gdy w grę wchodzą silne emocje. Poniższy artykuł ukazuje różne aspekty komunikacji na linii lekarz – rodzic i poddaje analizie przypadek pewnego małego pacjenta.

Wielu pacjentów zmagających się z nieuleczalną chorobą umiera w szpitalach. Inni znajdują się pod opieką rodzin i są zdani na ich pomoc. W obu przypadkach osoby chore najczęściej nie mają zapewnionej należytej opieki profesjonalnego personelu, nie tylko medycznego, ale też psychologicznego. Idea centrum tanatologicznego jest odpowiedzią na potrzeby pacjentów i ich rodzin. Zapewniłoby ono dostęp do specjalistów medycyny paliatywnej i byłoby wsparciem dla opiekunów chorych. Aby dowiedzieć się więcej o projekcie stworzenia centrum, zapoznaj się z poniższym artykułem.

Aby zapewnić pacjentowi jak najlepszą opiekę paliatywną, warto najpierw zastanowić się, czym ona dokładnie jest. Jaka jest jej istota? Gdy rozłożymy definicję opieki paliatywnej na czynniki pierwsze, będziemy mogli – przy pełnym zrozumieniu jej zadań – poprawić jakość życia nieuleczalnie chorych. Poniższy link przeniesie Cię do artykułu Tomasza Dzierżanowskiego zamieszczonego w kwartalniku “Medycyna Paliatywna”.